Hoi Alter, daar ben ik weer.
Zaterdag met moeder boodschappen gedaan en samen gegeten. Genoten van haar ouderwets lekkere prakkie. Weer eens wat anders dan die opgeprikte dinertjes met belangrijke mensen, dan krijgen we van die culinaire hoogstandjes voorgeschoteld van een cateraar.
Daarna gezellig wezen stappen met de boys. Dat doet me altijd goed, zo’n heerlijk ongedwongen avondje onder mekaar ouwehoeren onder het genot van een paar glaasjes. Natuurlijk met bitterballen en kaasblokjes erbij. En lachen, veel lachen. Gaaf, man!
Zondag eerst uitgeslapen. Niet te lang, want er was City-Pier-City en dan is half Den Haag afgezet. En ik wilde met mijn ouwe trouwe Saab gaan toeren. Even op zijn staart trappen, nu het nog kan. Dat was lekker joh! Op een gegeven moment reed ik wel honderdzestig en dat merkte je niet eens. Gaaf man! Het stuur trilde niet, de motor hoorde je niet gieren, nee hoor, gewoon planken met die bak. Echt supergaaf! Op de A12 bij Waddinxveen draaide er voor mij een Volvo van de verkeerspolitie de weg op, dus toen heb ik snel vaart geminderd. Ze hebben me geloof ik niet herkend. Gelukkig maar, want het moet ze niet ontgaan zijn dat ik opeens behoorlijk hard remde.
Die middag met Carolien de agenda en wat dossiers doorgenomen, tussendoor nog wat telefoontjes gepleegd. Het gebruikelijke zondagmiddag-ritueel.
‘s Avonds de Majesteit nog geappt om succes te wensen in Indonesië. Ik hoef niet mee. Helaas, want je krijgt daar altijd verdomd lekker te eten; rijsttafelen-twee-punt-nul!
Het is nu maandagochtend. Het wordt weer een drukke dag, met als hoogtepunt het crisisoverleg over het coronavirus. Dit keer bij het Landelijk Crisiscentrum bij JenV. Het RIVM is erbij en er moeten ingrijpende maatregelen worden genomen. Mogelijk moeten we in Nederland het handen schudden verbieden. Ik ben benieuwd, want dat doe je automatisch als je iemand ontmoet. Het zal mij toch niet gebeuren dat ik dat toch doe! Ha ha, ik zie het al voor me. Nou ja, we zullen het zien.
Ik moet nu gaan, de chauffeur komt me ophalen.
Later!