Knarsend gaat mijn grafkelderdeur open. Een lichte bries beroert de bedompte lucht.
Het is weer zo ver. De schele tweeling komt mij halen met hun dodenmaskers op. Ze gieten emmers met groen, traag druipend slijm en ranzig stinkend bloed over mij uit.
We gaan langs de deuren met ons vaste ritueel.
Ik bonk op de deur.
Zij roepen in koor: ‘Trick or treat.’
Ik pak met mijn rechterhand mijn linkerdijbeen en dreig ermee te slaan.
Meestal helpt dat, ze krijgen veel snoep.
Ik hoef geen snoep. Vanwege mijn gebit, weet u.
Om middernacht mag ik weer mijn graf in.